Sofðu Unga Ástin Mín

Sofðu, unga ástin mín – úti regnið grætur Mamma geymir gullin þín Gamla leggi og völuskrín Við skulum ekki vaka um dimmar nætur Það er margt sem myrkrið veit – minn er hugur þungur Oft ég svarta sandinn leit Svíða grænan engireit Í jöklinum hljóða dauðadjúpar sprungur Sofðu lengi, sofðu rótt Seint mun bezt að vakna Mæðan kenna mun þér fljótt Meðan hallar degi skjótt Að mennirnir elska, missa, gráta og sakna