Someone

เช้าตื่นมา ไม่มีแสงไฟ โลกก็ดู จะเปลี่ยนสีไป แทบไม่มีแรงลุกยืน ไม่ไหว เช้าพรุ่งนี้ จะเป็นเช่นไร มองผ่าน รอบตัวเช่นเคย ผู้คนยิ้มแย้มต่างจากฉันไป หรือเป็นฉันเอง ที่แปลก ต้องอยู่อย่างคนเดียวดาย ขอเพียง สักคนเข้ามา คอยเฝ้ามองฉัน ขอพร จนตัวฉันแทบบ้า สุดท้ายไม่เคยมีใครเลย เสียงแจ้งเตือนข้อความ ดังแทบทุกวัน แต่ฉันก็ไม่ได้แคร์ ที่จะรู้มัน บทสนทนาเหล่านั้นก็คงไม่มีฉัน ก็รู้ทั้งรู้ แต่มันก็ยังคงเสียใจ ไม่เคยรู้เลย ที่เป็น สักคนได้ไหมที่จะเข้าใจ หรือเป็นฉันเอง ที่แปลก ต้องอยู่อย่างคนเดียวดาย ขอเพียงสักคนเข้ามา คอยเฝ้ามองฉัน ขอพรจนตัวฉันแทบบ้า สุดท้ายไม่เคยมีใครเลย หวังเพียงสักคนเข้าใจ รักและห่วงฉัน ขอวอนให้โลกนี้ แทบบ้า สุดท้ายไม่มีใครรับฟัง