Por Lee

พ่อหลีพี่หนูหล่อ พ่อเขาชื่อพ่อหลำ แม่ชื่อแม่หยา อยู่แพที่สำเหร่ เขาค้าผ้าไหมหม้อใหม่ใหม่ก็มี ดีหมีดีหมูป่า วันเวลาเปลี่ยนไป เมืองไทยก็น้อยน้อยหน่อย แม้เต่าที่เราเคยปล่อย ยังกลายเป็นเต่านินจา ลืมกระทั่งผักบุ้ง มุ่งไปแต่กินปิ๊ซ่า ส้มตำข้าวเหนียวปลาร้า ยังเปลี่ยนแปลงมา เป็นอีสานคลาสสิค โอ้ย ของมันบ่แน่ ยุคมันบ่นาน สงสารก็แต่ลูกหลาน กินแต่หนมหวานเสียจนฟันผุ วันเวลาฝึกฝน ให้คนต้องเป็นคนเหล็ก ถือโทรศัพท์เครื่องเล็ก เหมือนหมาคาบกระดูกหมู จนต้องดูปลาแดก คนรวยจึงได้กินปลาทู กีฬาตีกอล์ฟลงคู สนามรูรูป่าเขาบรรลัย โอ้ยของมันบ่แน่ ยุคมันบ่นาน สงสารก็แต่ลูกหลาน ทนฟังนิทานเรื่องคนตัดไม้ พ่อหลี พี่หนูหล่อ วันเวลาเปลี่ยนวน ลูกคนกลายเป็นลูกแก้ว ทีวีครอบงำหมดแล้ว ของกินของใช้ฟุ่มเฟือย โลกนี้มันบ่แน่ ใช่ว่าแก่แล้วคิดเรื่อยเปื่อย รักลูกต้องรับบทเหนื่อย คุณพ่ออย่าเฉื่อย คุณแม่อย่าชะล่าใจ พ่อหลี พี่หนูหล่อ พ่อหลี พี่หนูหล่อ พ่อหลี พี่หนูหล่อ