روزی این حنجره آوازی داشت
به افق پنجره بازی داشت
قفس سینه اگر میشد باز
مرغ این غم کده پروازی داشت
شب همه شب به نوا سر می کرد
روز با زمزمه آوازی داشت
نغمه در نغمه، غزل می پرداخت
پرده در پرده دل سازی داشت
دم که می زد ز نیستان میزد
نای و نی در گره رازی داشت
شاخه در شاخه هم آغوش نسیم
چون شباویز شب آوازی داشت
غصه با جام جهان بین می گفت
قصه با مست سر اندازی داشت
مرغک من شده خاموش، ای کاش
این سرانجام سرآغازی داشت
روزی این حنجره آوازی داشت
به افق پنجره بازی داشت
قفس سینه اگه میشد باز
مرغ این غم کده پروازی داشت
شب همه شب به نوا سر می کرد
روز با زمزمه آوازی داشت
نغمه در نغمه غزل می پرداخت
پرده در پرده دل سازی داشت
دم که می زد ز نیستان میزد
نای و نی در گره رازی داشت
شاخه در شاخه هم آغوش نسیم
چون شباویز شب آوازی داشت
غصه با جام جهان بین می گفت
قصه با مست سراندازی داشت
مرغک من شده خاموش، ای کاش
این سرانجام سرآغازی داشت
