من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم
وگر ز کینه دشمن به جان رسد کارم
نه روی رفتنم از خاک آستانه ی دوست
نه احتمال نشستن نه پای رفتارم
نه او به چشم ارادت نظر به جانب ما
نمی کند که من از ضعف نا پدیدارم
به عشق روی تو اقرار می کند سعدی
همه جهان به در آیند او به انکارم
کجا توانمت انکار دوستی کردن
که آب دیده گواهی دهد به اقرارم
