Sage Haar

حال و روزم مثِ سگِ هاره که فقط پارس هاشو میشماره زخم دستاشو گاز میگیره جیغ ترمز رو آرزو داره شکل پرسه رو فرشی از پوکه توی یه سرزمین متروکه مشت میشم روی کلاویه ی این پیانو که دیگه ناکوکه گریه تو وزن مفتعل فعلم واژه با طعم شاش توی دهن فکر تو چارچوبِ چَک خوردن شعر تو وزن مطلقا قدغن قدغن مثل شَک تو سوریه مثل یه تانگو توی قونیه خشک میشم ولی نمیمیرم مثل دریاچه ی ارومیه مثل حرفی که صد دفعه خط خورد مثل برگی که سبز موند و مُرد دل خنک میکنم تو میدون با فحش دادن به عکس رو بیلبورد غرق میشم تو برکه ی الکل توی میکس سن ایچ با اتانول روی فرش سرنگ میرقصم با جوونای مُرده زیرِ پُل حال و روزم مثِ سگِ هاره که فقط پارس هاشو میشماره زخم دستاشو گاز میگیره جیغ ترمز رو آرزو داره من یه مَردم تو گوشه ی تابلو با دوتا چشم باز مونده به تو که داری ضجه میزنی دائم نعشٍ معصومِ آرزوهاتو حال و روزم مثِ همون مَرده که زمین خورده روی اون پرده با یه شمشیرِ مُرده تو دستش میگه از راه برنمیگرده. مثل حرفی که صد دفعه خط خورد مثل برگی که سبز موند و مُرد دل خنک میکنم تو میدون با فحش دادن به عکس رو بیلبورد غرق میشم تو برکه ی الکل توی میکس سن ایچ با اتانول روی فرش سرنگ میرقصم با جوونای مُرده زیرِ پُل