Òm sabiá plan qu'un jorn arribarián los putassièrs
An traversat Ròse a l'orizont de Montpelhièr
Una armada d'arlòts, de falses cavalièrs, bandits
Venguts panar de fèus, menats per de cuols benesits.
Ara plora Besièrs rogejant jos sa ciutadèla
E la mòrt s'espandis suls camins de Compostèla
Al ponent, res de nòu, Tolosa ausis pas
Narbona es tombada e Carcassona respond pas.
Lo baralh dels combats monta de la plana occitana
S'ausis lo tòca-senh que nos pòrta la tramontana
Lo flum es roge sang, lo cèl plombat, conflat de plors
La nuèit de l'anatèma cobris los cants dels trobadors
Ma miga, sens tu, cossi viurai?
Ma miga, sens tu, cossi viurai?
Tornarai pas de guèrra
Soi dins mon castèl
En preson sus ma tèrra.
Jos la nèbla del Nòrd òm vei lo Lengadòc fremir
Crincat sus l'Alaric, al luènh, véses pas res venir?
Coma un vòl de falcons largats sus la tèrra catara
Sodards d'un monde mòrt, crosats d'una causa barbara
A mòrt, Montfòrt! Ton Dieu es fait a ton imatge
Encarnacion del mal, gausisses d'aquel carnalatge
Ara fas plan lo fòrt ambe ta banda de boquièrs
Aquò rai, que nosaus avèm pas paur de tos lenhièrs
Nòstre solelh es caud, nòstre cèl es azur
E nòstra lenga sona clar, mai bèl, mai pur
Liures entre doas mars e adorsats als Pirenèus
Daissatz-nos cultivar l'olivièr e l'Amor cortès
Ma miga, sens tu, cossi viurai?
Ma miga, sens tu, cossi viurai?
Tornarai pas de guèrra
Soi dins mon castèl
En preson sus ma tèrra.
Un jorn de libertat, ton filh arribarà d'Espanha
E lo vent d'Aragon lèu bufarà per la montanha
De Cabardès, Corbièras e mai Menerbès seguiràn
De tropas de faidits per embandir los francimands
Per defendre sa tèrra, òm pòt plan èsser fanatic
E en cas de besonh, segur, se cal far eretic
Una vida d'òme se pot pas ganhar sens sofrir
Occitania viurà, que Trencavèl deu pas morir.
Ma miga, sens tu, cossi viurai?
Ma miga, sens tu, cossi viurai?
Tornarai pas de guèrra
Soi dins mon castèl
En preson sus ma tèrra.
