Zergaitik iluntzen gara egun eguzkitsuetan
Zergaitik usteltzen gara gure bihotzak taupadaka
Jarraitzen duenean
Zergaitik iskutatzen gara lotsarik ez dugunean
Zergaitik hitz egiten dugu itsasoaz, sua behar dugunean, dugunean
Non gorde behar dugu non,
Gure ilusioa non,
Dizdira topatu orduko, ez iluntzeko.
Zergaitik erretzen ditugu gure erraiak urez bete behar ditugunean.
Zergaitik okatzen dugu hestea utzik dugunean
Zergaitik beti ibiltzen gara zergaitiaren zergaitiaren bila
Zergaitik isiltzen gara gorputza poesiaz beterik dugunean, dugunean
