Afou Sou'to Pa

Να ρίξεις μαύρη πέτρα και να φύγεις για πάντα Αλλά να πας πού; Κοντερ 230 Πατάς, γκαζώνεις, και στην στροφή μετανιώνεις Στο πρώτο μπαρ θα γίνεις στουπί Μόλις ξημερώσει, θα 'χουν όλα τελειώσει Και θα μου πεις "Γειά, ξέρεις, το είδα ξανά Από την άλλη με καθαρό το κεφάλι Το όνειρο ζητάει πολλά" Μ' έχεις γερά δεμένο σ' ένα σφιχτό ιστό Βήμα το βήμα να μετράω πόσο μου μένει Αν είναι να πεθάνω για σένα το μπορώ Μονάχα οποιος το αξίζει από έρωτα πεθαίνει Ξέρεις να κάνεις κόλπα ξέρεις να με κρατάς Ένας θεός μονάχα ξέρει πόσα ξέρεις Μένει να δεις πια τώρα αυτό που δεν τολμάς Θα μάθεις να γελάς αν μάθεις να υποφέρεις Αφού το ξέρεις, την μια πονάς κι υποφέρεις Την άλλη επάνω, τόσο ψηλά δεν σε φτάνω Κατέβα λίγο, έτσι περνούσα πριν φύγω Και τώρα γειά σου (ναι), δώσε φιλιά στην μαμά σου Στην αμμουδιά ποτέ του Δεν βγαίνει ο ανθός Ούτε και ζει ποτέ χωρίς νερό το ψάρι Το είπε παλιά κι ο μάγκας Που δήλωσε θεός Χωρίς αγαπη ολους ο διάολος θα μας πάρει Λύσε λοιπόν τα μάγεια Μάζεψε τα σκοινιά Μες στην αρένα δες πως φέγγουνε τα φώτα Πάλι θα χάσει κάποιος Πάλι κάποιος νικά Πες ό,τι θες μόνο μην πεις πως δεν σου το 'πα Αφού σου το 'πα, πως της αγάπης η ντόπα Είναι η πρώτη, φωτοβολίδες και κρότοι Το αίμα βράζει, φιλιά που πέφτουν χαλάζι Δεν είναι η φρίκη, είναι η ζωή που σου ανήκει (Αφού το ξέρεις) (Αφού σου το πα) (Αφού το ξέρεις) (Αφού σου το πα) (Αφού σου το πα) (Αφού το ξέρεις) Αφού το ξέρεις, την μια πονάς κι υποφέρεις Την άλλη επάνω, τόσο ψηλά δεν σε φτάνω Κατέβα λίγο, έτσι περνούσα πριν φύγω Και τώρα γειά σου (ναι), δώσε φιλιά στην μαμά σου Κοντεύουν ξημερώματα και παίρνεις εμένα Για να σου πω τι; Πως είναι όλα χαμένα; Χίλιες φορές παραμύθια αφού την αλήθεια Την ξέρει κι ένα παιδί Αφού σου το 'πα, πως της αγάπης η ντόπα Είναι η πρώτη, φωτοβολίδες και κρότοι Το αίμα βράζει, φιλιά που πέφτουν χαλάζι Δεν είναι η φρίκη, είναι η ζωή που σου ανήκει