Σαν αεράκι

Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες τι μέλι είσαι για μένα... Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα, τα μοσχομυρισμένα. Και τα αγεράκια που φυσούν Σα λιποθυμισμένα, δεν έχουνε το βάλσαμο που 'χεις εσύ για μένα... Της λίμνης τ' αφρολούλουδο και του γιαλού η γαλήνη. Η σμύρνα, το ροδόσταμο που αργοσταλάει και σβήνει. Κι οι ροδωνιές, κι η ολόδροση του κήπου ανθόπλημμύρα, των δυο χειλιών σου των γλυκών δεν στάζουνε τα μύρα...!!! Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά και μόνη τι να κάμω; Χαράζω κύκλους απαλούς Στο μουσκεμένον άμμο... Σαν αγεράκι χάνονται στο κύμα Απάνω απάνω Και απόμεινα στην ερημιά Μονάχη... Τι να κάμω!!! Τώρα το ετοιμοθάνατο βαλσαμωμένο αγέρι, γλυκά τραγούδια θλιβερά ν' αναστενάξει ξέρει... Αλήθεια! Ξέρει πιο γλυκά να τραγουδάει από μένα! Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά μα ξέρω πιο θλιμμένα...