Dün gece yarılı küçük bir kız bulunmuş
Etrafına sarı kurdeleler sarılmış
Son bir kez süslemek istemiş onu büyükler yine yasaklarıyla
Yaklaşıp yakından bakınca gördüm yatan benim küçüklüğüm
Ve ben büyüdüm
Mevsimlik elbisemle cenaze alayını izlerken
Geçtim meyveli ağaçlarla mis kokan bahçelerden
Bir çiçek kopardım son kez ona baktım
Çiçeğimi taktım göğsüme
Kimse yeni yara açamaz artık çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar bu kız kendine acımaz artık
Kimse yeni yara açamaz artık çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar bu kız kendine acımaz artık
Ardından konuşulurken fısıltılar duydum tesadüfen
Sordum tanır mıydınız bu yatan kızı
Henüz nefes alırken
Mutluluk başka kalplerde saklı sanırdı hep yarımdı yanıldı
Kimse yeni yara açamaz artık çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar bu kız kendine acımaz artık
Kimse yeni yara açamaz artık çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar bu kız kendine acımaz artık
Bir yol yürüdüm evimizden
Yol büyüktü hepimizden
Ölümden ikimizden ve zavallı sevgimizden
Dün gece ufacık bir çiçek solmuş
Bugün yeniden güneş doğmuş
Bak burada küçük bir kız ölmüş ruhu büyüyüp kadın olmuş
Kimse yeni yara açmaz artık çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar bu kız kendine acımaz artık
Kimse yeni yara açamaz artık çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar bu kız kendine acımaz artık
