ได้พบเธอ

หากลมพัด ไม่ปลิวปลิดใบไม้ไหว เธอนั้น เพียงเดินผ่านไป อาจเป็นเสี้ยวนาทีที่ ฉันและเธอคลาดกัน หากดอกไม้ ผลิบานอย่างไรสีสัน ไม่งดงามพอให้ฉัน หยุดและพบเธอในตอนนั้น วันนี้จะเป็นอย่างไร ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้น เหมือนเวลาไม่หมุนไป จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้ จนนานแค่ไหน จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ เมื่อลมหนาว ปกคลุมเส้นทางทุกสาย ถ้ารถขบวนสุดท้าย หยุดและรับเธอไปห่าง ก็ไม่อาจได้พบกัน ถ้าบนฟ้า มืดมนไม่มีแสงจันทร์ เพียงก้าวเดียวที่ผ่านฉัน เธอไม่แหงนขึ้นมองบนนั้น คงไม่มีวันได้เจอ ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้น เหมือนเวลาไม่หมุนไป จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้ จนนานแค่ไหน จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ เฝ้ารอเพื่อได้พบเธอ ทั้งชีวิตนี้ ทุกนาทีฉันมีแค่เธอ เมื่อฉันได้รู้ว่าวันพรุ่งนี้ จะมีไว้เพื่อใคร เหนื่อยเพียงใดพร้อมจะเจอ ขอแค่มีเธอและฉัน จากตรงนี้ ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้น เหมือนเวลาไม่หมุนไป จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้ จนนานแค่ไหน จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้น เหมือนเวลาไม่หมุนไป จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้ จนนานแค่ไหน จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ