Mahboobye Shab

وقتی شب پاشو تو باغا میذاره نفس گلا می گیره وقتی تاریکی از آسمون می باره دل غنچه ها می میره وقتی ظلمت نفس گلا رو بسته گل محبوبه شب بیدار نشسته دل به تاریکی و ظلم شب نمیده که عطرش تا ته باغا رسیده اگه محبوبه رو تو گلدون بذارن همه اطرافشو خار و خس بکارند اگه دیوار بکشند دور وجودش اگه تهمت بزنند به تار و پودش عطر محبوبه شب پشت هر دیوار سنگی راه داره گل محبوبه شب توی قلب غنچه ها پناه داره شبا که گلها تو تاریکی نشستن همه از وحشت شب چشما رو بستن تنشون میلرزه از ترس سیاهی گل محبوبه تو واسشون پناهی عطر محبوبه شب پشت هر دیوار سنگی راه داره گل محبوبه شب توی قلب غنچه ها پناه داره عطر محبوبه شب پشت هر دیوار سنگی راه داره گل محبوبه شب توی قلب غنچه ها پناه داره عطر محبوبه شب پشت هر دیوار سنگی راه داره گل محبوبه شب توی قلب غنچه ها پناه داره