Afresh (Tazeh)

در سکوتی مانده بودم نا امید روزم بلند شبم کوتاه هرچه که بود بیهوده بود رنگی نداشت دفتر عمر ورق میخورد اهنگی نداشت هرچه که بود بیهوده بود رنگی نداشت دفتر عمر ورق میخورد اهنگی نداشت لاکن در ان سکوت گران کسی رسید کسی که جان به جان خسته ام دمید هرچه بد بود از یادم رفت اندازه شدم مَه رو واکرد خورشید امد تازه شدم لاکن در ان سکوت گران کسی رسید کسی که جان به جان خسته ام دمید هرچه بد بود از یادم رفت اندازه شدم مه رو واکرد خورشید امد تازه شدم تازه شدم تازه شدم