Ik heb 't al zoelang, ik begriep 't neet
gen idee wurrum, woaran 't leet
ik het de latste tied 'n raar humeur
ik zij in elke daag 'n nijje kleur
ik zij in elke meid 'n moeie vrouw
ik denk al dagenlang: Hoe kan dat nou?
Okee, 't hof neet altied herfst te zien
ut hof neet altied somber en allien
ik wil neet altied grieze, grauwe lucht
beslage rame en op de vlucht
ik haj inens goj zin, 't gebeurd ni gauw
ik denk al dagenlang: Hoe kan dat nou?
Ik haj 't miestal an 't end van enne moeie daag
als de winter als 'n deake oaver Limburg laag
of 't onwear dat blieft hange an d'n andere kant
op 'n plein onder de beum in 'n ander land
midde in de nacht, dan weer ovverdaag
als enne donderslag, ach hoe kan dat nou
Of deep in bed mit 'n werme kroek
de ierste zon op miene boek
dit geveul waas ik al zolang kwiet
ik wet nit hoe dit werkt, hoe of dit giet
en d'n ochtenddauw breng lucht zo blauw
ik denk al dagenlang: Hoe kan dat nou?
