Последни страници од мал роман
Последен сончев зрак на мојот длан
Пролетта ми ја земаш
Оставаш есен и празен студен ден.
Нема да кренеш знам ни телефон
Вратата нема е без твојот ѕвон
Можеби писмо едно
Можеби дел
И тоа ќе е се.
А толку дни, а толку дни
Ќе останат во спомени
Ко лебеди не здомени
И само траги од деној драги
Само сеќавања.
А толку дни, а толку дни
Ќе останат во спомени
Ко лебеди не здомени
И само траги од деној драги
Само сеќавања.
Можеби некогаш на тротоар
Очи ќе сретнам твои со познат жар
Само, знам ќе сме други
Далечни туѓи, туѓи непознати.
А толку дни, а толку дни
Ќе останат во спомени
Ко лебеди не здомени
И само траги од деној драги
Само сеќавања.
А толку дни, а толку дни
Ќе останат во спомени
Ко лебеди не здомени
И само траги од деној драги
Само сеќавања.
А толку дни, а толку дни
Ќе останат во спомени
Ко лебеди не здомени
И само траги од деној драги
Само сеќавања.
