Moeder verloor de strijd
Ging naar de eeuwigheid
En kleine Henk o straf
Bracht moeder mee naar het graf
Maar hij besefte niet
Ondanks zijn groot verdriet
Dat nu zijn moeder voorgoed hem verliet
Bij de muur van 't oude kerkhof
Wacht een kleuter droef en teer
Vraagt aan ons lief Heertje daar boven:
Wanneer komt mijn moesje weer
Vader zegt dat moesje slaapt hier
U kan alles is dat waar
Roep mijn moedertje dan wakker
Want ik kan heus niet buiten haar
Bij het ter ruste gaan
En als hij op moest staan
Miste hij meer en meer
Z'n moeders kussen weer
Leeg werd het om hem heen
Voelde zich droef alleen
Slechts bij het graf vond hij troost naar het scheen
Bij de muur van 't oude kerkhof
Smart om zijn moeders dood
Werd hem op laatst te groot
En ijlend riep hij: Moe
Straks kom ik naar U toe
En op een zeek're keer
Toen lei zijn vader teer
't Ventje in 't graf naast zijn moedertje neer
Bij de muur van 't oude kerkhof
Kwam het knaapje nimmer meer
't Was vereend weer met zijn moesje
Daar bij onze lieve Heer
Zonder moedertje te leven
Daarvoor was hij nog te klein
Daarom kon hij in de hemel
Alleen bij haar gelukkig zijn
