Eitt fjós og ein krubba, ein koddi av strá
So skirvið var beðið, har frelsarin lá
Men stjørnan á himni, so vøkur og von
Ber kvøðu til nýfødda lítla Guðs son
Og einglarnir syngja hitt heilaga lag
Og náttin hon hvørvur og verður til dag
Nú myrkrið er farið, og ljós er í lon
Vær tøkkum tí harra, sum gav oss sín son
At lívbjarga okkum úr vanda og neyð
So vit kunnu liva, tá vit eru deyð
Eg síggi, hann smírist bak stjørnanna fjøld
Har savnar hann børn síni øld eftir øld
