40

Εἶν' ὁ Εὐθύμης ἀπὸ Ἀθήνα καὶ ξέρεις τὸ τί σημαίνει: φλόγα ἀναμμένη, ποὺ μπαίνει στὰ αὐτιά σου, γιὰ νὰ σοῦ μένει κοντά σου, ὅσο ἀνασαίνεις καὶ τ' ἀντέχει ἡ καρδιά σου. Νὰ ἐπισημαίνει πώς εἶναι μεγαλωμένη ἡ γενιά σου. Τὸ κάνω γιὰ μιὰ ὁμάδα graffiti, γιὰ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Ἐλύτη, γι' αὐτούς ποὺ χτίσανε στὴν Ἄρτα γεφύρι. Τὸ κάνω γιὰ τὴν καντάδα, τὴν ῥιμάδα, τὴν μαντινάδα, τὸν Ἀκρίτη, τὸν Αἴσωπο, τοῦ Ὁμήρου τὴν Ἰλιάδα, ἀλλὰ δὲν ζῶ ἀπ' αὐτό. Ἐπαγγελματίας μουσικὸς δὲν δηλώνω. Ζῶ ἀπ' τὸν ἱδρῶτα τοῦ κορμιοῦ μου καὶ μόνο, γι' αὐτὸ ὅπου θέλω παίζω κι ὅσο θέλω χρεώνω, γι' αὐτό εἶν' ἀνεκτίμητο, γι' αὐτὸ ἀντέχει στὸ χρόνο, γι' αὐτὸ οἱ mc's ποὺ 'χετε ὡς πρότυπο ἔχουν ὡς πρότυπο mc's ποὺ μ' ἔχουν πρότυπο καὶ δείχνουν σεβασμὸ σὲ ὅ, τι πῶ. Στὸν ξεπεσμό σας, μένω ἐγώ, μένω κύριος. Ἀπλανὴς ἀστέρας στὸ ζενίθ, ὅπως ὁ Σείριος. Ξέρω πὼς ξέρεις, πὼς καθένας μὲ ξέρει. Ἂν μὲ δεῖς σὲ κανα κλὰμπ ἔλα καὶ δῶσε μου τὸ χέρι, ἁπλά κι ἀντρίκια, χωρὶς πολλὰ-πολλὰ κολλητιλίκια, χωρίς, ξέρεις ποιόν βρῆκα, τί μοῦ 'πε καὶ τί τοῦ εἶπα;. Ἐντάξει, στὰ λόγια μ' ἔχεις ἐντυπωσιάσει. Ἐντάξει, μὰ θέλω νὰ σὲ δῶ στὴν πράξη, καρντάσι. Καὶ θέλω δράση. Εἴκοσι χρόνια μ' ἔχει κουράσει, ὅλη ἡ: πῆγες κι εἶπες κι ἔλεγες, πὼς πῆγα κι εἶπα κι ἔλεγα, φάση. Μὰ δὲν σὲ θέλω μὲς στοὺς δρόμους τῆς βίας, ἀλλὰ μὲ τόμους παιδείας καὶ σὲ κόσμους σοφίας. Σὲ θέλω μάχιμο πλάϊ μου, ἐνῷ δίνω μάχες μ' ἀληθινὴ μαφία: μπράβους, ἐκδότες καὶ καναλάρχες. Τί δὲν καταλαβαίνετε, ρὲ βλάκες; Οὔτε μὲ τὶς κουκοῦλες εἶμαι, οὔτε μὲ τὶς γραβάτες. Σ' αὐτούς ποὺ νόμιζαν πὼς ἤμουνα δικός τους, ἔ, δῶσ' τους χαιρετίσματα πὼς θὰ μὲ βροῦν ἐμπρός τους. Κι ἂν δὲν κατάλαβες γιὰ ποιοὺς τὸ ἐννοῶ, αὐτό εἶν' τὸ θέμα. Δέν εἶμαι οὔτ' ἀπὸ 'κεῖ, οὔτ' ἀπὸ 'δῶ, γιατὶ εἶναι ψέμα. Δεξιά κι ἀριστερὰ φτιάχνουν στρατούς. Μυαλὸ ἀνοιχτό, αὐτιὰ κλειστά, μὴν τοὺς ἀκοῦς. Καὶ ἂν θὲς τὴν θέση σου σ' αὐτὴν τὴν κοινωνία, νὰ θυμᾶσαι πὼς ἡ ἀνθρωπιὰ δὲν ἔχει ἰδεολογία. Εἶναι κληρονομιὰ γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ γιὰ τὰ ἐγγόνια μου. Σαράντα μπάρες γιορτάζουν σαράντα χρόνια μου.