Het Kerhof

Ik zoek de rust van een kist Van een lange houten kist In een hoekje van het kerkhof waar geen tuinman komt Waar mijn botten stil verrotten en de tijd verstomt Zonder drank en sigaretten Met wat maden en een mol Zonder werk om op te letten 'k Maak mijn eigen kist wel vol En jij komt nooit langs mijn zerk Want mijn vlees was zwak, maar mijn botten zijn vast sterk En de kans bestaat dat dan het deksel opengaat En dan zal ik weer vergeten, dat ik rust zocht in een kist Ik zoek de rust van een kist Van een dorre houten kist Waar ik stil kan overdenken, wat ik hier niet kan Met een paar ogen die verdrogen in mijn hersenpan Zonder ooit te hoeven eten Zonder lach en zonder traan En gerust te kunnen weten 'k Hou dit nachthemd altijd aan En jij komt nooit langs mijn graf Want zonder dat je 't weet, wordt je m'n grootste straf Want dan kan 't heel goed dat ik gewoon naar boven moet En dan zal ik weer vergeten dat ik rust zocht in een kist Ik zoek de rust van een kist Van een sobere houten kist Onder een spotvogel die in een treurwilg 'Feuilles Mortes' zingt Zijn neus gesloten met zijn poten, omdat het lijkt nog stinkt Zonder oorlog, zonder vrede Zonder moraal, zonder moreel Met mijn afgevallen leden En mijn tanden in mijn keel En jij, kom jij ooit in nood Dan heb je mij nog altijd, ook al ben ik dood Want omdat jij het bent staat in mijn testament Dat je de rootzooi mag verkopen aan een medische student