Mosafer

تو کی بودی ای مسافر که منو در من شکستی رفتی اما در دل من تو همیشه زنده هستی تو کی بودی که به یادت باید آواره بمونم پا به پای باد شبگرد برم و از تو بخونم انتظار دیدن تو منو آروم نمی ذاره مث بغضی که گلومو بسته اما نمی باره بسته اما نمی باره چه نشستی که چشامو برق تنهایی ربوده چشمی از سحر نداشتم اگه داشتم از تو بوده چه نشستی که شکستم زیر بار غم غربت خالی از نغمه شوقم پرم از قصه محنت انتظار دیدن تو منو آروم نمی ذاره مث بغضی که گلومو بسته اما نمی باره بسته اما نمی باره گم شدم تو شهر ظلمت ردپایی تو شبا نیست با صدای هق هق من کسی اینجا آشنا نیست ای صدای آسمونی پرم از هر چه شنیدن کاشکی میشد پر کشیدن به هوای با تو بودن انتظار دیدن تو منو آروم نمی ذاره مث بغضی که گلومو بسته اما نمی باره بسته اما نمی باره