Normalna sprawa - miasto rzeką podzielone
Przy czym normalne rzeczy
Nie chcą mieścić się w głowie
Normalnie myślę, ale mam wrażenie dziwne
Wydaje mi się, że nie jestem w twoim typie
Siedem minut, albo siedem stuleci?
Nieważne, czas ledwie zdążył podnieść powieki
I się krząta po kuchni, miejsca znaleźć nie może
To przysiądzie na podłodze, to znów staje na głowie
Za spokojnie? Zdecydowanie wątpię
Prawdziwy książę pija za swoje pieniądze
Prawdziwa dama stoi przy jego boku
Czy mieszka w pałacu, czy ma kawalerkę w bloku
Tak zwyczajnie, chciałbyś ciut bardziej
Masz swoje ambicje, to takie normalne
Każdej porażce wystawiasz rachunek
Tak zwyczajnie, tak jak czujesz
Tak zwyczajnie, chciałbyś ciut bardziej
Masz swoje ambicje, to takie normalne
Każdej porażce wystawiasz rachunek
Tak zwyczajnie, tak jak czujesz
Poza przeszłością nie pragniemy zbyt mocno
Kolejny dzień, w którym starasz się nie potknąć
Zgodnie z planem chcesz zwyciężyć już na starcie
Czy to normalne, żeby zabezpieczać pancerz?
Szczypta soli w każdym przepisie
Tutaj się pracuje, a tam obok leci życie
I się nie liczę dla niej już po pierwszym zdaniu
Albo przewieje nerki albo będzie zaduch
Albo będzie całkiem pięknie
Na apelu będziesz stał w pierwszym rzędzie
Na szczęście, społeczeństwo cię docenia
Prawdziwy książę ma cel i go nie zmienia
Tak zwyczajnie, chciałbyś ciut bardziej
Masz swoje ambicje, to takie normalne
Każdej porażce wystawiasz rachunek
Tak zwyczajnie, tak jak czujesz
Tak zwyczajnie, chciałbyś ciut bardziej
Masz swoje ambicje, to takie normalne
Każdej porażce wystawiasz rachunek
Tak zwyczajnie, tak jak czujesz
Tak zwyczajnie, chciałbyś ciut bardziej
Masz swoje ambicje, to takie normalne
Każdej porażce wystawiasz rachunek
Tak zwyczajnie, tak jak czujesz
Tak zwyczajnie, chciałbyś ciut bardziej
Masz swoje ambicje, to takie normalne
Każdej porażce wystawiasz rachunek
Tak zwyczajnie, tak jak czujesz
