Dzień, czy noc, czy to skwar czy też mróz
Jednaka treść
Nieodmiennie rozbrzmiewa w tej piosence
Memu ciału wystarczy trzydzieści sześć i sześć
Mojej duszy potrzeba znacznie więcej
Memu ciału wystarczy coś wypić i coś zjeść
Trochę pospać na boku czy na wznak
I nasz cud gospodarczy zapewnia mi to, lecz
Moja dusza niezmiennie prosi tak
Ogrzej mnie
Wierszyku pełen cudowności
Wspólniku mojej bezsenności
Ogrzej, ogrzej mnie
Rozżarz mnie
Niedokończona zdań wymiano
Cudowna kłótnio, w pół urwana
Rozżarz, rozżarz mnie
Ach, życie rozpal, ogrzej duszę mą, bo skona
Do stu, do dwustu, do tysiąca, do miliona
Wsłuchaj się w duszy mej prośby natarzcywe
Chcę mieć gorączkę!
Give me fever!
Rozpal mnie
Blada kuzynko Melpomeno
Jedną zagraną dobrze sceną
Rozpal, rozpal mnie
Ogrzej mnie
Świecie utkany z głupich marzeń
Akordeonie w nocnym barze
Ogrzej...
Ogrzej mnie
A świat na to powiada: "Normalny duszy stan"
To nie musi być stan podgorączkowy
Pana trzeba przebadać, przedsięwziąć jakiś plan
By te bzdurne problemy raz mieć z głowy
Kombinują, badają czy pies to, czy to bies
A mej duszy radości ciągle brak
Po staremu nadaje uparte SOS
Po staremu codziennie błaga tak
Ogrzej mnie
Zażarta na ten świat niezgodo, z którą rozstałem się tak młodo, powróć
Ogrzej mnie
Rozżarz mnie
Chwilo szaleństwa i radości
Mej tożsamości, niezmienności dowiedź
Rozżarz mnie
Mój świecie rozpal duszę moją aż do końca
Mój świecie zamień duszę mą w cząsteczkę słońca
Niech świeci w mroku, niech rozjaśnia dni parszywe
Chcę mieć gorączkę!
Give me fever!
Rozpal mnie
Słonecznikowa kresko krzywa
Złota Van Gogha perspektywo
Rozpal, rozpal mnie
Ogrzej mnie
Miłości, której nie znam jeszcze z wiosennych bzów liliowym deszczem
Przyjdź i...
Ogrzej mnie
Ogrzej mnie
