Khaneam Abrist

خانه ام ابری است یكسره روی زمین ابری است با آن از فراز گردنه خرد و خراب و مست باد می پیچد آی نی زن، كه تو را آوای نی برده است دور از ره كجایی؟ كجایی؟ آی نی زن، كه تو را آوای نی برده است دور خانه ام ابری است اما ابر بارانش گرفته است در خیال روزهای روشنم كز دست رفتندم من به روی آفتابم می برم در، ساحت دریا، نظاره همه دنیا، خراب و خُرد، از باد است خراب و خرد، از باد است آی نی زن، كه تو را آوای نی برده است دور از ره كجایی؟ كجایی؟ آی نی زن، كه تو را آوای نی برده است دور