Oon Taraf

وسط شهرم یه شبه جنگه صبحونه ترس ناهارا مرگه باتوم فقر تو شیکم جهل میخوره میزنه به وطن ضربه خاک میشه سری که بزنه حرف میچشه مزه ی خونو تو حلقش این وسط منی که میکشه قد ترکید بمب و زاده شد ترکش دووندم ریشمو هرجا من تو عمق خون بوده لخته خاک من تلخه هنوزم میبینه خوابشو چشام نمیشد بکنم خونه امو دفن که توی این جنگ ما هممون مردیم هی اونا زدن و هی ماها خوردیم ریه ها همش هی میکشن سیگار هوارو بریدن آسمون خشکید واسه ی تویی که میشناسی صلحو ما شبو دیدیم و کشیدیم صبحو قاطی کرما که لولیدن تو خاک جنگیدیم بشکونه قبرمون قفلو صابون دلمون الان تو بطره میسابه دندون گرهه مشتش زندگی نکنی آسونه مرگ گرونه دارو و گلوله مفته په دیگه تخمت شب شهرم تاریکتر از دلای باربیاش روشنیمو هدیه دادم بم پس دادن روح بیمار دیروز و دیدیم و همون اشتباهو تکرار سیب سرخو چیدیم بازم کردیم ما شیطانو ارضا روی قبرم بنویسین نداشت پشیمونی بگین دواهاش داده بود بهِش پریشونی گفتن راهو همینجوری بری نمیمونی تیکه های روحمو میفروشن تو بی پولی روز اجل منو فرستادن برم کمپ دیدن بازم دوپامو میگیرم من از درد چیدن همه ریشه هامو میوه دادم سبز خونمو تا صبح دوشیدن دیدم شدم نبض پرسید چیکار کردی گفتم کشیدم نسخی با داشیا تنهاییا سر صبح و شب و بیکاریا توی شلوغیا تو مرکز توجه تو سر درد و تورم تو هر کشف نو از خود گفتم لک لک منو تو فرستادی ایران زنجیره ی گناهام از هم آغوشی میاد چشام شدن کور شیشه ی ماشینم خورد صیغه ی باورم پودر خاطره اش رو مچم موند وسط شهرم یه شبه جنگه صبحونه ترس ناهارا مرگه باتوم فقر تو شیکم جهل میخوره میزنه به وطن ضربه خاک میشه سری که بزنه حرف میچشه مزه ی خونو تو حلقش این وسط منی که میکشه قد ترکید بمب و زاده شد ترکش رو جیم جبر میکشیم خط نمیشه صبر نباید ترسید میکوبیم نقطه میزنیم ضرب سفت اگه دیوار میسازیم در میمیریم شاید ولی میبازیم هرگز داغ اگه اهن عمیق میسوزه ترکش روی پوستم وقتی کلتش سر دوستمه ولی تخمشه اگه کشتنش میخوام ازاد بشه روحم میگفت زیستن دلیل مردنه جناب سروان توی خونم پره یچیزی که بوش بده میگفت وقتی ادما کورن تنها راه مونده خوندنه اگه همه ی راها دورن کاری که آسونه موندنه منو ول کنین من خوبم ایران تنها دلیل بودنه همه پارچه ها بسوزن امیدو بریدن گره ها کورن نخ گیره توی سوزن ما یه عمره کارمون دوختنه چشماست روی تقویم میشه تقسیم کمه وقتش نداره ترس چون نداره تأثیری اون یه گردشگره تردید نی جا شک نیست این یه بازیه ولی حذفی تو باختی وقتی رفتی نه که سخت نیست ولی هضمش بده امسال تهران بیدارن چشا انگار تو گوش میکشه اخطار سوت سرش رفت ولی امضاش موند انکار نمیشه هرگز اگه الان نی کیه وقتش غرق بودی توی فقر و درتو میشکونن میگن حمله وقتی کاسه خونه چشات آسمون آبی نیست و بوده خوابمون کج واسه من اگه نه واسه اون که مرد تا نمونه توی دوزخ تو چشات دیدم یه سؤال چرا آزادی فقط یه شعاره تو خاک عشق میدم دل و اب یه حباب میزینم سیبو گازش کشورتون لای کرک ال سی دیم بوده بخوای میفرستمت یبار دیگه به خونه گفتم یادم دادی خونه توی قلبمونه خونه نمیشه اگه توش چراغی نمونه شب شهرم تاریکتر از دلای باربیاش روشنیمو هدیه دادم بم پس دادن روح بیمار دیروزو دیدیم و همون اشتباهو تکرار سیب سرخو چیدیم بازم کردیم ما شیطانو ارضا اون طرف اون طرف الان حال ماها خوبه تو سرم توسرم فقط یاد اونا بوده مهم نیس تاریکی وقتی راه ماها نوره به این شهر تو این شب بدون سالها خدا دوره اون طرف اون طرف الان حال ماها خوبه تو سرم توسرم فقط یاد اونا بوده مهم نیس تاریکی وقتی راه ماها نوره به این شهر تو این شب بدون سالها خدا دوره