Lams

ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﯽ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺮﻩ ﻣﻦ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﯾﺎﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻼﻑ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﺷﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﻭﺣﯽ ﺍﻻﻥ ﻣﻨﻪ ﻧﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ﻧﻪ ﺯﺷﺖ ﻧﻪ ﻋﺎﻣﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﻧﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭﺳﻂ ﯾﻪ ﺟﺎﺩﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﻗﺸﻨﮓ ﻧﻪ ﺧﻮﺑﻪ ﻧﻪ ﺑﺪ ﻧﻪ ﺩﺭﺳﺘﻪ ﻧﻪ ﻏﻠﻂ ﻧﻪ ﺳﯿﺎﻩه ﻧﻪ ﺳﻔﯿﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯾﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﺭﻧﮓ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﻭﺍﻗﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻪ ﺑﺎﺯﯾﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﺕ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺖ ﺟﻠﻮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺖ ﻋﻘﺐ ﭼﯽ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﺍﺯﺕ؟ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺸﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﺍﻓﮑﺎﺭت و ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ مهمه ﮐﯽ رفتنیه کی موندنی ﮐﯽ ﺗﻮ ﺣﺎﺷﯿﻪ اس ﮐﯽ ﺗﻮ متن ﮐﯽ ﯾﻪ ﺟﺮﻗﻪ اﺱ ﻭﺍﺳﻪ تغییر ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﻧﺪﻧﯽ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ مهمه ﮐﯽ رفتنیه ﮐﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧﯽ ﮐﯽ ﺗﻮ ﺣﺎﺷﯿﻪ اﺱ ﮐﯽ ﺗﻮ متن ﮐﯽ ﯾﻪ ﺟﺮﻗﻪ اﺱ ﻭﺍﺳﻪ تغییر ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﻧﺪﻧﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﻧﺪنی ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﯾﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ی ﻣﻨﻈﻢ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻧﻈﻤﯽ ﻫﺎﺳﺖ ﯾﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ی ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻋﻘﻠﯽ ﻫﺎ ﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﻋﺮﻑ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺧﻮﺏ ﻭﻟﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻦ ﺗﺮﮐﺶ ﮐﻞ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺷﻮﻧﻤﻪ ﻣﻦ ﻻﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﺧﻮﻧﻤﻪ ﻣﻦ ﺷﻌﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﻢ ﻣﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﯿﺸﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ ﻋﯿﻦ ﺑﻮﺩﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﯽ؟ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﻡ ﻣﯿﻬﻨﻮ ﻣﺎﻟﯿﺪﯼ ﺯﯾﺮ ﺑﻐﻠﺖ ﮐﻪ ﺑﻮ ﻧﮕﯿﺮﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺧﻮب ها ﺭﻭ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺯ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﻫﻢ ﻣﻐﺰ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻫﯽ اﯾﻦ یعنی ﻟﻪ ﺷﺪﻥ ﮐﻠﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻭﻃﻦ ﻭﻟﯽ ﺁﺩﻣﺎﯼ ﻏﺮﺑﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﺪﺭﻥ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ی ﺧﺸﮏ ﺳﻨﺘﯽ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ؟ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ، ﻫﯿﭻ ﺭﺩﭘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ دست هاﯼ ﭘُﺮ ، ﺁﺭﺍﻣﺶ دست های ﺧﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪﻩ ، ﺗﺎ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺑﮑﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ؟ ﺣﺘﯽ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﻡ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻞ گذشتموﺣﺎﻟﻤﻮ ﺁﯾﻨﺪﻣﻮ ﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﯾﺪﻡ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﺕ ولی ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ مهمه ﮐﯽ رفتنیه ﮐﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧﯽ ﮐﯽ ﺗﻮ ﺣﺎﺷﯿﻪ اﺱ ﮐﯽ ﺗﻮ متن ﮐﯽ ﯾﻪ ﺟﺮﻗﻪ اﺱ ﻭﺍﺳﻪ تغییر ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﻧﺪﻧﯽ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ مهمه ﮐﯽ رفتنیه ﮐﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧﯽ ﮐﯽ ﺗﻮ ﺣﺎﺷﯿﻪ اﺱ ﮐﯽ ﺗﻮ متن ﮐﯽ ﯾﻪ ﺟﺮﻗﻪ اﺱ ﻭﺍﺳﻪ تغییر ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﻧﺪﻧﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﻧﺪﻧﯽ