Czasu tak niewiele

W lusterku widzę, jak kurczą się dawnego domu światła I pcha do przodu znajomy gniew, co był tu od dawna Pulsuje skroń i boję się, co będzie dalej Tak trudno iść, gdy się idzie w nieznane Zostawiam za sobą cały ten żal Niewypowiedzianych słów potok Uciekaj stąd mała, znów słyszę jego głos I czuję, jakby znowu był obok Te wszystkie rany schowane w tym domu Wszystkie gorzkie słowa, których nigdy nie żałował Zaciskam dłoń i z całych sił przed siebie ruszam Tak dawno już wcale nie ma mnie tutaj Zostawiam za sobą cały ten żal Niewypowiedzianych słów potok Uciekaj stąd mała, znów słyszę jego głos I czuję, jakby znowu był obok Czerwonym palę się płomieniem Czasu tak niewiele