Düello

Benden hiç bir şey bekleme artık, diyor esen rüzgar Uyanamayacaksın bu baharda ve bir daha hiç Dönemeyeceksin hiç bir zaman evine Ölümüne yürüyen canını kendin avut korkundan Yalvarıyorum ona, sus, sus, sus diye Kaderimi kaosum seçmiş, benim suçum yok Af diliyorum dileyebildiklerimden, her salise Kaybetmiştim diyorum kendimi Kaybetmiştim kendimde Bırakıyorum şimdi mecburen Bir elveda, o rüzgarın kucağına Aşağıya bakıyorum tir tir titreyip Kendi dipsiz uçurumumdan Sıska yaşlı bir adam siyah mendilini kaldırmıştı Bana hazır ol deyip, sırıtıp, yere bırakmıştı Anında girmişti çelik kılıç kalbime Yırtılan etimin sesinin yankısını duymuştum Kendi sonumu arıyordum aslında Geçmişimin, geleceğimin toz toprağında Gözlerimi kapatıyordum yaşlar sızıyordu Hazzının peşindeydim sonsuz açlıklarımın Bırakıyorum şimdi mecburen Bir elveda, o rüzgarın kucağına Aşağıya bakıyorum tir tir titreyip Dibi görülmeyen uçurumumdan Ter bastıran kabuslar, yalvaran dilim Bir ölü doğanmışım meğer herkes gibi ben de Bulamadım demiştim ya manayı Hiç aramamıştım aslında gerçekte Hepsi yalandı Bırakıyorum şimdi mecburen Bir elveda o rüzgarın kucağına Aşağıya bakıyorum tir tir titreyip Kendi dipsiz uçurumumdan Bırakıyorum şimdi mecburen Bir elveda o rüzgarın kucağına Aşağıya bakıyorum tir tir titreyip Dibi görülmeyen uçurumumdan Bırakıyorum şimdi mecburen Bir elveda o rüzgarın kucağına Aşağıya bakıyorum tir tir titreyip Kendi dipsiz uçurumumdan