Divarha Khaban

اين ديگه پايانه راهه بابک سکوت ترجمه شد که نبودنت ادامس حتي ايستاده ساعت فردا که همه شادن تو زنداني اي بين چهار تا ديوار که خوابن "بي گناهم" رو نوشتي رو ديواره هايي که جاي نيمه ي پر بهت دادن ليوان خالي اما طوري نگاه شديم که انگار ديوانه هاييم که پشت ميکروفونا ميخونيم با جيباي خالي مثله وقتي که ساز زندگيتو کوک کرده پاييز و تو خلاف ضربش شروع کني خوندن به فالچي سکوتم, نشونه ي رضا(يت) نبوده گاهي و سوختم تو آتيش نبودن يه جوونه راضي من بودم که ميگفتم: نبايد خفه باشيم و نعره هايي کشيدم از دل يه شبه تاريک وقتي دنيا اومدي تو بزرگترين جنگ سرد تاريخ و شدي جنراله ستاره داره رپ فارسي که راهي رفتي که قبل تو نداشتش " جا پا " کتابي صفحه نداشته با تيتر اين داستان بخوابيد ديوارها و ببينيد خوابتونو که چطور با يه عربده ميشکنم حصاره سکوت تو هم بيا پيش ما بيا پيشه ما فرشته هان ديگه تلف نکن وقتو بشکن تو هم سکوتو بشکن يه نگاه بکن به دور و ور دنيا هست تو دسته تو ومن من يه مرد(ه ا)م يکي نجاتم بده! گمم تو درده خودم کسي به دادم برسه تا خفه نشدم درد من هست درد مردمم مينويسم رو کاغذ با غم: من يه مرده ام, من يه مرده ام وقتي که آيندگان ما ميزنن ورق تاريخ از دورانمون به ياد ميارن فقط خاري از اينکه فقر بود و جنگ و دهه ي ورشکستگي ايران بچه هاي دهه ي شصت که ماييم دنيا اومدن وقتي لالايي شباش موشکه و يه پلاک حکمه بابايي براش دلم به اين خوش باشه چونکه آزادي نماز جمعه داداشي که فدا شد فقط به جرم لباس تن چه بد ميرسه اشک سر پايين از چشمه بسته ام ميباره سطح شهر باروني که يه قطره از اون غم بغض عقده ي تو شعراي منه ميخونم تهران تو موجي که سونامي صدامه غرق شه بايد بخونم کر شه گوشي که سوزونده نسل من تا بشکنه سکوتي که روي لبا بسته نقش رسيده وقت جنگ با هم بديم دست به دست سد ميکنم شهر به شهر تا خلاص شيم از شر ننگ يکي نجاتم بده! گمم تو درده خودم کسي به دادم برسه تا خفه نشدم درد من هست درد مردمم مينويسم رو کاغذ با غم: من يه مرده ام, من يه مرده ام باشه قبول ميدونم خيلي سخته که نهالي مثه تو تو کوير ايران سبز شه! وقتي به ياده بارون ميگذره خاطره هامون خيلي وقته خوابه باغبون اما همه چي خوبه! چون ماله مائه آسمون تو فقط رو پا بمون بذار ريشه بره توي اصل و خاکمون فرو اون که سيرابه سسته ريشس صبر کن بميرم چون تو راه هست طوفان نوح اووووووووووو خوب ما هم اگه بلديم پاشيم از زمين خوردنا درسي نگرفتيم داشي نه که نداده باشم سي ساله کود خيليا به پات دادن مثله آقاي احمدی نژاد (به صورت وارونه) ... باشه گردنشون ؟ اما خوب قسمت بود که من تو خيابونا هار شم و يه کم زود شهيد شم تا هيچ وقت نبينم علفاي هرز روييدن جاي ايرانيه سرافرازه سبززز يکي نجاتم بده! گمم تو درده خودم کسي به دادم برسه تا خفه نشدم درد من هست درد مردمم مينويسم رو کاغذ با غم: من يه مرده ام, من يه مرده ام