Motevaghef

وقتی به سفر رفتی دریای غزل خشکید باغ قصه پر پر شد آسمان فرو بارید وقتی به سفر رفتی وقتی به سفر رفتی گریه عادت شب شد هر پنجره ظلمت شد غم حکایت شب شد وقتی به سفر رفتی دنیا متوقف شد وقتی که سفر کردی هر لحظه و در هر جا من منتظرم اما شاید که تو برگردی وقتی که تو برگردی خانه میشود بیدار گل میکند از دیدار خار سر هر دیوار وقتی که تو برگردی ای عزیز بی تکرار من جوانه خواهم زد میرسد بهار انگار وقتی که تو برگردی وقتی که تو برگردی جان تازه میگیرم بیهوده نمیمانم بیهوده نمیمیرم وقتی که تو برگردی وقتی که تو برگردی وقتی که تو برگردی جان تازه میگیرم بیهوده نمیمانم بیهوده نمیمیرم وقتی که تو برگردی دنیا متوقف شد وقتی که سفر کردی هر لحظه و در هر جا من منتظرم اما شاید که تو برگردی