I Pio Agni Vrochi

Τις νύχτες ανοίγει η καρδιά μου Αγνά κουρνιάζει για λίγο η ελπίδα Καπου την είδα και είχε φτερά Μα χάθηκε στην καταιγίδα Λίγο πριν φύγει Σου είπε αχνά Και ας βρέχει θα τα ξαναπούμε Και πως η ομορφιά Μιλάει σιωπηλά Μα οι άγρυπνες ψυχές την ακούνε Δεν μπόρεσες να δεις Την πιο αγνή βροχή της Γης Στα μάτια μου εσύ Ο ανθρωπός μου Δεν μπόρεσες να δεις Την πιο αγνή βροχή της Γης Θυμάμαι έβρεξε πολύ Και ύστερα στέγνωσε ο κόσμος Τις νύχτες πετάει η καρδιά σου ψηλά Κυλούν μακριά της οι φόβοι Και όσο ανυψώνεται μοιάζουν μικρά Στου χρόνου όσα λιώνουν την κόγχη Την μνήμη φοβήθηκα κάποια φορά Τόσο που πια δεν θυμαμαι Ούτε εάν σε αγάπησα Ούτε εάν πονά Ούτε εάν στον κόσμο χωράμε Δεν μπόρεσες να δεις Την πιο αγνή βροχή της Γης Στα μάτια μου εσύ Ο ανθρωπός μου Δεν μπόρεσες να δεις Την πιο αγνή βροχή της Γης Θυμάμαι έβρεξε πολύ Και ύστερα στέγνωσε ο κόσμος Δεν μπόρεσες να δεις Την πιο αγνή βροχή της Γης Στα μάτια μου εσύ Ο ανθρωπός μου Δεν μπόρεσες να δεις Την πιο αγνή βροχή της Γης Θυμάμαι έβρεξε πολύ Και ύστερα στέγνωσε ο κόσμος