Iliachtida

Θυμάμαι την πρώτη φορά Μάτια υγρά και βαθιά Σχεδόν σκοτεινά Μα σε είχα διαλέξει Πια δε σε ξέρω καλά Κι ήρθε αυτή η φορά Που λέγαμε από παλιά "τέλειωσε" είναι η λέξη Ηλιαχτίδα, ηλιαχτίδα, ήθελες κι ήμουν εγώ Καταιγίδα, καταιγίδα δεν ήξερα πώς να σ' το πω Τότε οι ανάσες φωτιές γίναν Κι εμείς εραστές Φτιάξαμε αιώνιες στιγμές Μετά φοβισμένοι Πίναμε απ' τις πληγές Που έσταξαν τόσες βροχές Δύο τυφλές αστραπές Ξένοι κι ερωτευμένοι Λες αντίο, πάντα αντίο Μα όλο περνάς τις γραμμές Και πεθαίνω για δύο Πέθανα τόσες φορές Άγρια η καρδιά μου Νερά πήγες να πιείς Πονηρά στα ιερά απ' τα ρηχά Μα εγώ μαθημένη να 'χω μι' αστεία καρδιά Που όποιον φτάνει κοντά Τον πνιγεί αν δεν πάει στα βαθιά Τώρα από εσένα τι μένει Κι όλο πάω να σε φτάσω Μα δεν είσαι ποτέ πουθενά Και ξεχνάω να ξεχάσω Θυμάμαι την πρώτη φορά Κάπου θα σ' έχει λοιπόν Σε κάποιο άλλο παρόν Μια ηλιαχτίδα που απλώς Θα σε πείσει πως ήμουν το ψέμα Κι όμως, πού ξέρεις, μπορεί για μία μόνο στιγμή Η καρδιά σου κρυφά να σου πει Πως στις φλέβες μας έκαιγε το αίμα Κι εγώ κάπου θα υπάρχω Και αν μάθεις ν' ακούς την καρδιά Ίσως, πάλι, χρόνο να 'χω Να πεθάνω μι' ακόμη φορά