Φωτιά που άναβες χιλιόμετρα μακριά μου
Σ ένιωθα μέσα μου που μ'εκαιγες αργά
Ιδρώτας που κυλά στο μέτωπο η δροσιά μου
Κόκκινο κάρβουνο στα στήθια μου η καρδιά
Φωτιά που άναβες χιλιόμετρα μακριά μου, ερχόσουν πάντα μες στη νύχτα σιωπηλή
Τα πιο γλυκά τα πιο καθάρια όνειρα μου, τα κανες στάχτη μόνο με ένα σου φιλί
Φωτιά που άναβες χιλιόμετρα μακριά μου
Που με μεγάλωσες μητέρα στοργική
Δεν θέλω άλλο πια να καιν τα δάκρυα μου
Κι όπου πατάω να ξεραίνεται η γη
Θέλω να ανάβεις πάντα δίπλα μου κοντά μου
Να με ζεσταίνεις και να σε δροσίζω εγω
Να μην φοβάμαι να μην σβήσεις ομορφιά μου
Να μην φοβάσαι ούτε εσύ να μην καώ
