Τα σπίτια βγάζουνε φωτιά
Λιώνει η πολιτεία
Κι οι άμοιροι στριμώχνονται
Για θέση στην πλατεία
Πιάνω τον ίσκιο το γλυκό
Κάτω απo τη μαρκίζα
Τα λάφυρα που μου 'ταξε η ζωή
Ποτέ μου δεν τα είδα
Σπονδή κάνω στον άνεμο
Τον κλέφτη, το παράνομο
Να πάρει τον ιδρώτα μου
Τα ψέματα τα πρώτα μου
Μονάχος μου περπάτησα
Σε φως και σε σκοτάδι
Ποιος μ' αγαπά, ποιος με μισεί
Καθόλου δεν με νοιάζει
Τις ώρες του μεσημεριού
Που σκάει το τζιτζίκι
Καταλαβαίνω απ' τη ζωή
Τίποτα δεν μ' ανήκει
Σπονδή κάνω στον άνεμο
Τον κλέφτη, τον παράνομο
Να πάρει τον ιδρώτα μου
Τα ψέματα τα πρώτα μου
Στέκουν τα χέρια κούτσουρα
τα πόδια μολυβένια
Κι έγινε αγκαθοστέφανο
Της μοναξιάς η έγνοια
Δε βοηθάν τα σύννεφα
Δε βοηθάν κι οι δρόμοι
Του ήλιου οι λόγχες με τρυπάν
Τίποτα δεν με σώνει
