Εζευγαρώσαν τα πουλιά
Κι ένα δε ζευγαρώνει
Μόνο απομένει αταίριαστο
Κ αμοναχό γυρίζει
Δεντρί δεν βρίσκει να σταθεί
Κλωνί να ξεμουδιάσει
Μηδέ και νεροκόλυμπο
Να βρέξει το φτερό του
Και τρέχει μες στην ερημιά
Κι ολοχρονίς το τρώνε
Οι λαύρες του καλοκαιριού
Και οι πάχνες του χειμώνα
Πανάθεμα σε κυνηγέ
Που σκότωσες το ένα
Και δεν το σκότωνες κι αυτό
Να χεις μιστό μεγάλο
Να μην γυρίζει μοναχό
Στον κόσμο δίχως ταίρι
Γιατί καλλιά απ' το θάνατο
Ή γι' ορφανιά λογάται
