Και όταν συνομιλώ με το σύμπαν
Οι στίχοι μου λέει σου λείπαν
Δεν ξέρω, έτσι μου είπαν
Ρίμες τραγουδώ για όσους φύγαν
Εικόνες τα μάτια μου είδαν
Μέσα στην όμορφη πόλη, Αθήνα
Τα χρόνια που πήγαν, τι γίναν
Αλλάζω τον κόσμο
Το πάθος και ο Έλβις τα βρήκαν
Για ποιον πολεμάς;
Σκοπό με ρωτάς
Και απαντάω μέσ' τα ραπς
Φυσικά και για μας
Θα θυμηθούν, σου πα, μη ξεχνάς
Έχω πίστη σε αυτό είμαι ο ΛαμδαΤαφάς
Ρίμες γεννάω, κατά ριπάς
Εγώ ξέρω που πάω
Εσύ ξέρεις που πας
Κάνω hip hop για τους δρόμους
Κάνε hip hop για τα clubs
Έχω λόγια που καίνε σαν καύτρα
Ότι φτύνω σε free μου λένε γράφτα
Τι θα κάνω λέω με δαύτα
Κάτι κουπλέ μου βαριά για τον Άτλα
Κράτα εκεί, κάτω στη γιάφκα
Ακούω τα beat, μου φωνάζουν τα μπάσα
Πάφα πούφα και πάφα ηχογραφώ πριν να φύγει η καύλα
Παύλα καύλα άλλη επείγει
Μάγκα κάθε μπάρα να θήγει
Ξέρω νιώθουνε μόνο λίγοι
Οξυγόνο για ότι με πνίγει
Η μουσική μου, η ψυχή μου, η ζωή μου
Τα free μου δεν μπαίνουν πούστη στο ζύγι
Η μουσική μου, η ψυχή μου, η ζωή μου
Τα free μου δεν μπαίνουν στο ζύγι
Μη μου θυμώνεις
Και αν άργησα λίγο συγγνώμη
Είχα πάει εκεί πίσω τον Βίσο να φέρω
Να κάνουμε ραπ να ξυπνάς να καυλώνεις
Πάντα με πάθος
Όπως γινότανε τότε έτσι και τώρα
Διαχρονικό και θα μείνει για πάντα
Θυμήσου είμαι ο ταύρος
Είχα καιρό να σου πω εδώ μέσα τι παίζει
Για να 'χεις να ακούς εκεί έξω
Χάθηκα μα όπως και να 'χει
Σου πα πως θα 'ρθω, θα επιστρέψω
Τώρα ανταμείβονται κόποι και οι κόπροι
Το ξέρουν οι ντόμπροι πως δεν είναι χόμπι
Ραπάρω να νιώσουνε άνθρωποι
Ραπάρω να νιώσουν άνθρωποι
Κληρονομιά στα παιδιά για μετά έχω κάτι γραπτά σαν και αυτά
Χρησιμεύουν λέει σε κλειδιά
Ξεκλειδώνουν κελιά μη φοβάσαι να βγεις απ' αυτά
Οποίος αγαπά πολεμά, το πονά είναι κάτι που ξέρω καλά
Και όσο ραπάρω με πάθος και καύλα
Το ραπ μου μαλακά έχει σάρκα και οστά
Και αν δεν είχε ψυχή δεν θα το βγαζα
Δεν ήμουν εγώ δεν θα το γραφα
Δεν ήτανε ραπ δεν θα το κάνα
Και αν δεν γαμούσε το μπιτ δεν θα το φτυνα
Δεν είχε ψυχή δεν θα το βγαζα
Δεν ήμουν εγώ δεν θα το γραφα
Δεν ήτανε ραπ δεν θα το κάνα
Και αν δεν γαμούσε το μπιτ δεν θα το φτυνα
Αλήθεια
Βγαίνει η καρδιά μου τη νύχτα απ' τα στήθια όταν γράφω για σένα
Πόσο λατρεύω την ώρα στο πάρκο
Που λένε να πιάσω τα αυτοσχεδιασμένα
Και γω αφήνομαι δίνομαι, γίνομαι ένα με τη μουσική μου
Τώρα που ανοίγομαι, τώρα που ευθύνομαι
Πριν απ' τον θάνατο ζω τη ζωή μου
