Oso Kratame

Όσο κρατάμε, χαρά από τον πόνο θα γεννάμε Είμαι παιδί μεγάλωσα πλέον δε φοβάμαι Και αφού σκοτείνιασε και δε βλέπεις πλέον που πάμε Έχω κρατήσει μια ηλιαχτίδα τα μάτια σου να κοιτάνε Πατώ τα μπίτια μου με όρεξη Το έδωσα στον εαυτό μου υπόσχεση ποτέ κάτω ξανά Πότε δε γράφω μόνο για ένα θέμα, πλέον δε το τρέχω μόνος Δε μπλέκομαι αν δε με αφορά, κάνω αυτό που με εκφράζει πάντα Με πνεύμα που δεν έχει σύνορα απ' το 07 Γουστάρω να το ζω παλαιικά, με καθαρή καρδιά Και καπνά σε κυκλική περιφορά Αυτός είναι ο τρόπος που μεγάλωσα Αυτή η μουσική που ερωτεύτηκα και σκάλωσα, Αναφορά σε ότι έφτιαξα και χάλασα Όνειρα μέσα σ' ένα μπουκάλι που διασχίζει μια θάλασσα Δε ξέρω τι σκατά είναι αυτό που μας διχάζει Άνθρωπος με άνθρωπο δε μοιάζει Η ζωή ο πιο σκληρός καθηγητής που θα σου δώσει μάθημα Αφού πρώτα σε εξετάσει Όσο κρατάμε, χαρά από τον πόνο θα γεννάμε Είμαι παιδί μεγάλωσα πλέον δε φοβάμαι Και αφού σκοτείνιασε και δε βλέπεις πλέον που πάμε Έχω κρατήσει μια ηλιαχτίδα τα μάτια σου να κοιτάνε Πιστεύω αλήθεια στο hip-hop για αυτό και βρίσκομαι εδώ Με πάθος, όχι φόβο και είναι τόσο απλό Μια επιφάνεια, δύο βυθό αδερφέ μου πριν να πνιγώ Φωνάζω από τη γη να μ' ακούσουν στον ουρανό Να μη ξεχάσω σου πα να θυμηθώ Το αλεξίπτωτο να πάρω πριν πέσω στο κενό Είπα πρέπει να σωθώ γιατί έχω κόσμο να δω Και ένα κουπλέ μου πως το λένε? (Όλα μέσα στο μυαλό) Άστο να παίξει, παίρνω θέση πάρε φως από αυτό Μα κρατάμε να σε κρατήσω είναι ψηλό το βουνό Κοιτώ από τους πρόποδες, μα ξέρω εκεί πάνω θα ανταμειφθώ Όπως ανταμείβονται και αυτοί κάθε φορά που ηχογραφώ Ακούς τα μέσα μου εκεί έξω, αυτό το ξέρεις καλά Όσοι το νιώθουν μας γνωρίζουν, είμαστε ακόμα παιδιά Πάντα με πάθος για ό,τι αξίζει, αλλιώς δεν πάει πουθενά Πάντα με πάθος, αλλιώς δε βγαίνει γενικά Προσπαθώ να πάρω ανάσα από την πόλη που με πνίγει Για τα λεφτά γίνεται βρώμικο παιχνίδι Αιωρείται πάνω απ' το κεφάλι μου μια μαύρη δύνη Καλό και κακό το αιώνιο κυνήγι Μεταξύ ουρανού και γης όλοι είναι περαστικοί Άλλοι ζουν τις στιγμές και άλλοι περνάνε βιαστικοί Πρώτοι φεύγουν όσοι είπαν πως θα είναι για πάντα εκεί Όμως τον κώδικα που φτιάξαμε εμείς μείναμε πιστοί Να παράγουμε συχνότητες και να τις μεταδίδουμε Απλόχερα χαρίζω, όμως πλέον δε χαρίζομαι Στη μουσική μου ανοίγομαι Στους ανθρώπους πάνε χρόνια που δύσκολα δίνομαι Σιγά σιγά το βλέπω ότι θέλω να γίνω, γίνομαι Στην πόλη που λίγοι παίρνουν χαμπάρι, Αξίες και ιδανικά δεν κάνουμε παζάρι Πόσο αλήθεια πες μου, να χωρέσει μέσα ένα 16άρι Όσο κρατάμε, χαρά από τον πόνο θα γεννάμε Είμαι παιδί μεγάλωσα πλέον δε φοβάμαι Και αφού σκοτείνιασε και δε βλέπεις πλέον που πάμε Έχω κρατήσει μια ηλιαχτίδα τα μάτια σου να κοιτάνε