Oti Aksizei

Έχω ανατείλει έχω δύσει Έχω αδειάσει, γεμίσει Έχω ξεκολλήσει, κολλήσει Το θέμα ξεκαθαρίσει Έχω φύγει, γυρίσει Μου έχουν μάθει έχω δείξει Το έχω κόψει και αρχίσει Γκρεμίσει και χτίσει Απ' τα θεμέλια θυμήσου πως κρατάμε γερά Αν δεν κρατήσουμε εμείς για πες μου ποιος θα κρατά Ξέρω τα βήματα καλά απ' έξω και ανακατωτά Μα έχω το νου μου (το νου σου) Στην τρικλοποδιά Δεν κρύβω τίποτα και πες της μην ρωτά γενικά Πως γίνεται εύκολα του έρωτα το βέλος θηλιά Αλλάζω θέμα τελικά το πάμε μαθηματικά Στην σκηνή όταν είμαι καταθέτω ψυχή Απλά τα πράγματα, διαλέγω γράμματα Παρ' την κορόνα εσύ Ψάχνω κουπλέ διδάγματα Ραπάρω οράματα αθάνατα κράματα Μες το κεφάλι όλα ανάκατα γάμα τα Φτάνει ζαλίστηκα ανοίχτηκα κλείστηκα Μέσα στο booth ξεκίνησα τα απίστευτα Ταυτίσου εδώ Ταυτίσου με αυτό όπως εγώ ταυτίστηκα Τρελό Τι τρελό νόημα κρύβουν κάποια δίστιχα Τώρα που γυρίζω σελίδα Τώρα που μιλάνε οι στίχοι Τώρα που του δίνω ελπίδα Εδώ να το ζω να το δω να πετύχει Τώρα είναι βαριά η σανίδα Τώρα που πέφτουν τα τείχη Η μουσική μας ασπίδα στο πλάι Να φυλάει να κρατάει ότι αξίζει Τώρα που αλλάζω σελίδα Τώρα που μιλάνε οι στίχοι Τώρα που του δίνω ελπίδα Εδώ να το δεις να το δω να πετύχει Τώρα με την πρώτη ρυτίδα Τώρα που πέφτουν τα τείχη Η μουσική μας ασπίδα στο πλάι Να φυλάει να εκτιμά ότι αξίζει Η φράση πάει μια εικόνα χίλιες λέξεις Μα κάνω μια λέξη χίλιες εικόνες Ξέρω τι κάνω ξέρω ποιος είμαι Τόσο δίπλα μου μα μοιάζει σαν να είναι μακριά χίλιους αιώνες Και η στιγμή μας δεν θα έρθει ποτέ Πιστεύαμε μετά από τόσα κύματα και Όμως το όνειρο δεν ξέφτησε ποτέ Κουράστηκα να ψάχνω χίλια δυο επιχειρήματα Για να μην κάνω αυτό που ξέρω να κάνω από τους περισσότερους Εκατοντάδες μάλλον χιλιάδες φορές καλύτερα Ήμασταν παιδιά και ανδρωθήκαμε με αυτό Και πλέον βλέπουμε τα πράγματα τέρμα αντίθετα Στην μια γωνιά εγώ στην άλλη εσύ Κοιτιόμασταν στα μάτια με αγωνία Περιμένοντας τον διαιτητή να δείξει το νικητή Αλλά κανείς δεν βγαίνει νικητής από τη σκιαμαχία Πέρασαν ήδη δέκα χρόνια αναζήτησης Και πες μου πόσο ακόμα θα γυρνάμε Και θα κρατάμε δίπλα μας αυτούς που κάθε μέρα μας σταυρώνουν Και παρόλα αυτά ορκίζονται μας αγαπάνε Η εμπειρία ο καλύτερος σου δάσκαλος Και ο χρόνος μου είπαν είναι γιατρός Ξέρω τι κάνω ξέρω ποιος είμαι Καιρός να πάψω να μοιράζομαι για να μην μείνω εγώ κενός Τώρα που γυρίζω σελίδα Τώρα που μιλάνε οι στίχοι Τώρα που του δίνω ελπίδα Εδώ να το ζω να το δω να πετύχει Τώρα είναι βαριά η σανίδα Τώρα που πέφτουν τα τείχη Η μουσική μας ασπίδα στο πλάι Να φυλάει να κρατάει ότι αξίζει Τώρα που αλλάζω σελίδα Τώρα που μιλάνε οι στίχοι Τώρα που του δίνω ελπίδα Εδώ να το δεις να το δω να πετύχει Τώρα με την πρώτη ρυτίδα Τώρα που πέφτουν τα τείχη Η μουσική μας ασπίδα στο πλάι Να φυλάει να εκτιμά ότι αξίζει