Δέκα

Το έχω γραμμένο στο τεφτέρι Θυμάμαι ήτανε Δευτέρα Μέχρι την Κυριακή ποιος ζει και ποιος πεθαίνει Φοράω μπουφάν δεν έχει αέρα Είναι απρόβλεπτη η μέρα Μετρώ τα βήματα που κάνω σταδιακά Και αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το τελευταίο μου Κοιτάω ψηλά βλέπω το μέλλον μου Μαύρες μέρες άσπρες μέρες Κέντρο μόνο δεν χτυπάει το βέλος μου Αυτό είναι το τέλος μου Αυτό είναι το τελικό το στάδιο της μοίρας μου Και είμαι ευγνώμων για αυτούς που ήταν δίπλα μου Μίλα μου άκουσε με Είναι τα λόγια μου βαριά μα λίγο άκουσε με Βλέπω την κάθε μέρα μαύρη και δεν ξέρω που μπορεί να καταλήξουμε Ξέρω όσοι αγαπάω κάποτε θα με αφήσουνε Μάταιο να τρέχουμε Δεν παίζει να ξεφύγουμε Ξέρω ότι μόνοι μας θα μείνουμε Πάντα στα ίδια καταλήγουμε Πάντα στα ίδια καταλήγουμε Μην μου κάνετε αλλά κοπλιμέντα Χάνω σαν πόκερ στη ζωή δεν έχω ρέντα Είδα μια άλλη μου πτυχή και χαμογέλασα Και εγώ την έβαλα στη συλλογή των δέκα Δέκα της βάζω κι ας είναι σκάρτη Κι ας έχω μια ζωή μισή άλλη δεν διάλεγα Τι κι αν μισώ τον εαυτό μου δεν θα άλλαζα Κι αν οι επιλογές μου ήταν λάθος δεν θα το λεγα Γιατί αυτός είμαι εγώ πια το κατάλαβα Τίποτα δεν ζήτησα ποτέ μου για αντάλλαγμα Μένουμε ίδιοι για εμάς όχι για άλλονα Άσε τα Εγώ και τα Εσύ και τα παράλογα Με βαρένουν οι σκέψεις μου κάθε μέρα Ή θα πεθάνω από μαχαίρι ή από σφαίρα Μια νύχτα γράψιμο ήταν το εικοσιένα Φοβόμουν πάντα δεν θα μείνω σε κανέναν Τα λόγια μου πιο βαριά και από εμένα Το αναγνωρίζω δεν είμαι για τον καθένα Ακούω τα κομμάτια μου ένα ένα Και αναρωτιέμαι αν θα τα νοιώσει έστω και ένας Γύρω τριγύρω ψάχνω συνέχεια συμβουλές Πως να ζήσω τη ρημάδα την ζωή μου Έχω αφήσει στην καρδιά μου τα ηνία Ξέρω πως κατι λάθος παίζεται μαζί μου Γελάω μαζί μου Ξερνάω μαζί μου Στα είκοσι έμαθα να βγάζω τη φωνή μου Πάθη χτισμένα μέσα στα χρόνια Κάτσε και μέτρα ποιο είναι το βάρος της ψυχής μου Πάθη χτισμένα μέσα στα χρόνια Κάτσε και μέτρα ποιο είναι το βάρος της ψυχής μου Μην μου κάνετε αλλά κοπλιμέντα Χάνω σαν πόκερ στη ζωή δεν έχω ρέντα Είδα μια άλλη μου πτυχή και χαμογέλασα Και εγώ την έβαλα στη συλλογή των δέκα Δέκα της βάζω κι ας είναι σκάρτη Κι ας έχω μια ζωή μισή άλλη δεν διάλεγα Τι κι αν μισώ τον εαυτό μου δεν θα άλλαζα Κι αν οι επιλογές μου ήταν λάθος δεν θα το λεγα Γιατί αυτός είμαι εγώ πια το κατάλαβα Τίποτα δεν ζήτησα ποτέ μου για αντάλλαγμα Μένουμε ίδιοι για εμάς όχι για άλλονα Άσε τα Εγώ και τα Εσύ και τα παράλογα Μην μου κάνετε αλλά κοπλιμέντα Χάνω σαν πόκερ στη ζωή δεν έχω ρέντα Είδα μια άλλη μου πτυχή και χαμογέλασα Και εγώ την έβαλα στη συλλογή των δέκα Δέκα της βάζω κι ας είναι σκάρτη Κι ας έχω μια ζωή μισή άλλη δεν διάλεγα Τι κι αν μισώ τον εαυτό μου δεν θα άλλαζα Κι αν οι επιλογές μου ήταν λάθος δεν θα το λεγα Γιατί αυτός είμαι εγώ πια το κατάλαβα Τίποτα δεν ζήτησα ποτέ μου για αντάλλαγμα Μένουμε ίδιοι για εμάς όχι για άλλονα Άσε τα Εγώ και τα Εσύ και τα παράλογα