Βίαιη Πραγματικότητα

Πέρασαν δυο μήνες που θα έφευγα Ήρθε ο χειμώνας κι όμως έμεινα Χόρεψα στον λάκο μου κι ας πέθαινα Πάλεψα κι ας ήξερα πως ξέφευγα Μια ζωή στα λάθη και στα πταίσματα Σε ένα δωμάτιο τίγκα συρματοπλέγματα Πίστεψα πως όλα ήταν εύκολα Τώρα με χλευάζουν και τα πνεύματα Σε ένα μεγάλο κήπο το χορεύω ανέμελα Οι δολοφόνοι με τα κόκκινα φορέματα Να με κοιτάν και εγώ να μην καταλαβαίνω Πως το μαχαίρι τους με κάρφωνε πισώπλατα Η μουσική μου ίσως μια κραυγή βοήθειας Ίσως να μην καταλαβαίνω την αλήθεια Ίσως το αστέρι να μου γύρισε την πλάτη Δεν μου ενέμπνευσε ποτέ μου εχεμύθεια Δεν πίστεψα ποτέ σε ένα σπουδαίο μέλλον Έκανα όνειρα μα πάντα τα κατέστρεφα Ίσως δεν θέλω να με δω και ευτυχισμένο Ίσως ελεύθερος Μα δεν νοιώθω ελεύθερα Φυλακισμένος με αλυσίδες στο λαιμό μου Κάπου χαμένος στα μπουντρούμια του μυαλού μου Όλα ένα μπέρδεμα στο τι θα βρω εμπρός μου Μόνιμα η ίδια ιστορία κατά νου μου Ήταν Δευτέρα που θα έβρισκα το στόχο μου Θα ξεκινούσα να οδεύω στο καλύτερο Όλο στροφές γεμίζανε πάντα τον δρόμο μου Έχω να κάνω με άνθρωπο λιγάκι αμφίρροπο Χορεύω τώρα Και ίσως το πεις πως είναι ιδανική η ώρα Έβγαλα σπίρτο και έκαψα όλα τα γραπτά μου Ίσως να μην αντέχω το ποιος είμαι τώρα Ίσως να μην γουστάρω πια καλά την πάρτη μου Μοναδικό μου φίλο λέω το κρεβάτι μου Μηδαμινά γραπτά πολλές καρικατούρες Ένα μεγάλο μακροβούτι μες στα λάθη μου Ένα λεπτό δως μου να θάψω το κουφάρι μου Πάμε Το ξέρω πως φοβάμαι Έχω την μουσική μου πλάι μου για να βασίζομαι Δεν πέτυχα πολλά ακόμα μα το ορκίζομαι Σε δικά μου γράμματα στο τέλος θα βυθίζομαι Είπα πάμε Είναι ώρα μας να φύγουμε Είναι το κάρμα μου άτσαλο και το τσαλάκωσα να φθείρομαι Ζω σε μια πόλη μαγική που δεν μου ανοίγεται Ένα μικρό παιδί που στον κόσμο του κλείνεται Φαντάσματα τριγύρω απ'το φεγγάρι μου Φαντάζομαι πως θέλουν το τομάρι μου Μηδαμινές στιγμές που δεν φαντάστηκα Φανταστικά ειναι τα φτερά στην πλάτη μου Ζω σε μια βίαιη πραγματικότητα Δεν με ένοιαξε τι λέει η ενότητα Δανείστηκα τον ήλιο μόνο μια στιγμή Σκοτεινά το γράφω και το γράφω σκόπιμα Ζω σε μια βίαιη πραγματικότητα Δεν με ένοιαξε τη λέει η ενότητα Δανείστηκα τον ήλιο μόνο μια στιγμή Σκοτεινά το γράφω και το γράφω σκόπιμα