Чорныя вочы, чорныя шэрагі
Гэта здыхлятнікі, а не драпежнікі
Чорныя хвалі крануліся берага
Дзіды ўздымай, край незалежны мой
Рукі у крыві, полымя ў позірках
Вочы празрыстыя ззяюць дзяцінствам
Гэта наш край, мы - яго ворагі
Наша надзея - наша адзінства
Шалёны ўзыход над маёю айчынаю
Нашых надзей калодзеж атручаны
Поплеч пакрочым шэрагам шчыльным
Скручаны рукі, агідна, балюча мне
Ці мы нарадзіліся жыць пад прыгнетам
Маўкліва трываць катаванні зняволеных
Мары ляжаць за калючым дротам
Калі паміраць - паміраць вольнымі
