Դուք որ մեռաք հինգ դար առաջ,
դուք որ այսօր կմահանաք,
նույն ծառի ծիլն էիք կանաչ,
և դարձաք նույն հողին ճարակ:
Հինգ դար առաջ հինգ դար յետոյ,
նույն անցորդ եք անվերադարձ
կիջնի անհույս մութ երեկո,
ձեր աչքերի վրա սառած:
Ծառի համար և այս հողի,
նույնն էր երեկ նույնը այսօր,
նույն ծաղկումն է գարնանային,
և աշնան նույն տերևը չոր:
Նույնն է հիմա դար ու վարկյան,
երբ որ չկայ երթ ու գալիք,
համայնական նույնն է ճամբան,
երբ որ չկա կյանքի ալիք:
Դուք որ մեռաք հինգ դար առաջ,
դուք որ այսօր կմահանաք,
նույն ծառի ծիլն էիք կանաչ,
և դարձաք նույն հողին ճարակ:
Դուք որ հաճախ արտասվեցիք,
և դուք որ շատ զվարճացաք,
դուք որ տվիք փուշ ու ծաղիկ,
նույն խավարին դարձաք բանակ:
Ծառի համար և այս հողի,
նույնն էր երեկ նույնը այսօր,
նույն ծաղկումն է գարնանային,
և աշնան նույն տերևը չոր:
Նույնն է հիմա դար ու վարկյան,
երբ որ չկայ երթ ու գալիք,
համայնական նույնն է ճամբան,
երբ որ չկա կյանքի ալիք:
