Մայր իմ' արև ու հեռանուշ լուսնկա,
դարձար նշխար ու միացար մեր հողին,
և հողն անուշ հայրենիքի հնամյա,
քիչ ավելի քաղցրացավ...
Մայր իմ' երկինք և առավոտ սրբալույս,
դու մեր հողին տվիր հոգիդ խնկաբոյր
և հողը սուրբ' լուսապսակ պապերուս'
քիչ ավելի սրբացավ...
Մայր իմ, դու գանձ եւ անսպառ ոսկեհանք,
դարձար խորհուրդ և հողակույտ աննշան,
բայց գանձն անխույզ մեր հողերի լանջի տակ'
Քիչ ավելի աճեցավ...
Մայր իմ' աղբյուր սիրո անհաս հրաշքի,
գացիր ննջել Լուսավորչի աստղի տակ,
և սիրտն անհուն Հայաստանի մայր հողի,
քիչ աւելի մայրացավ...
Մայր իմ' երդիկ, մայր իմ' սեղան տոհմական,
հարազատ բառ եւ սուրբ բարբառ մայրենի,
քեզնով հիմա աշխարհն հայոց աննման, քիչ ավելի հայացավ...
