Nie Mogę Przestać

Powietrze tak gęste Można by je nożem ciąć Więc całe szczęście Że nikt tu nie wdycha go W martwym mieście Gdzie paranoi stos My, i brak recepty na zło Jak co wieczór czytam z twoich źrenic Tą historię miasta gdzie w miejscu kamienic Z ziemi zamiast drzew rosną Olbrzymy co dzień Setki i tysiące okien Ich miliony spojrzeń Wszystkie jednakowym wzrokiem Te wielkie dłonie chcą tylko Więcej i więcej kupić A ja bym chciał spokoju duszy I stabilnej muzy Między żartem, a serio Między chyba a na pewno Pokój zamknięty na terror I paru dobrych ludzi Świat nas bombarduje życiem w dawkach całkiem dużych Konsumuję pół na pół bo cała mi nie służy Dziś nie wychodzę na zewnątrz A kiedy zrobi się ciemno Moją jedyną zmienną będzie twoje tętno I tych parę spraw Co dotyczą tylko nas I wszystkie nim pójdziemy spać Wiem, że rano mnie obudzi Znów nieopisana siła Której podziękuję w myślach Że mam moc by dalej biec Patrz, za chwilę wyburzają Moje marzenia z dzieciństwa W miejscu ikon starych epok pomnik z betonowych świec Jestem sobą, od rana i nie mogę przestać Próbowałem wiele razy i nie umiem Jak reszta Ciągła zmiana, presja A ja chcę tylko miejsca Gdzie utopię każdy atom siebie W kolorowych dźwiękach Czasem w życiu najtrudniej Po prostu zamknąć drzwi Łatwiej odłożyć na później Drogę, którą trzeba iść Ulegać wróżbom profetów Co lepiej wiedzą jak żyć Na koniec to wszystko mit Ja, jestem sobą od rana I nie mogę przestać Ciągle taki sam jak wczoraj Dalej niosę swój krzyż To komedia? Czy dramat? - Nieważne bo bez zmian Dalej robię to co kocham Jak inaczej mam żyć? Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Jestem sobą od rana I nie mogę przestać Za nic nie mogę przestać